ಗ್ರಹಣ – ಬಡಿಯದಿರಲಿ ವೈಚಾರಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಗೆ

ಮತ್ತೆ ಸೂರ್ಯಗ್ರಹಣ ಬಂದಿದೆ. ಮತ್ತದೇ ಹಳೇ ರಾಗ – ಗ್ರಹಣ ವೀಕ್ಷಣೆ ಸರ್ವಥಾ ಸಲ್ಲ. ಆಹಾರ ನಿಶಿದ್ಧ – ಹಳೆ ಪೇಪರ್.. ಹಳೆ ಚಿಂದಿ..ಯ ಹಾಗೆ.

ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲಿ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳಿಗೂ ಜ್ಯೋತಿಷಿಗಳಿಗೂ ಜಟಾಪಟಿ ಶುರುವಾಗಿದೆಯಂತೆ.

ದೈವಜ್ಞರೊಬ್ಬರು ಅಪ್ಪಣೆ ಕೊಡಿಸಿದ್ದಾರೆ

ಮಹಾಭಾರತ ಯುದ್ಧ, ದ್ವಿತೀಯ ಜಾಗತಿಕ ಯುದ್ಧ, ಇಂದಿರಾಗಾಂಧಿಯ ಹತ್ಯೆ ನಡೆದಾಗ ಸೂರ್ಯಗ್ರಹಣ ಸಂಭವಿಸಿತ್ತು. ಗ್ರಹಣ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿ ಹೆಚ್ಚು ವ್ಯಗ್ರನಾಗುತ್ತಾನೆ. ಅವನ ಮಾನಸಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಏರು ಪೇರಾಗುತ್ತದೆ. ಹೆಚ್ಚು ಸೋಲುವ ಮನೋಭಾವ ಗೋಚರಿಸುತ್ತೆ. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಪರಿಹಾರವೆಂದರೆ ಜನರು ಪೂಜೆ, ಯಜ್ಞಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗುವುದು ಅಥವಾ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ತೆರಳಿ ಪರಿಹಾರ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವುದು.

ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಗ್ರಹಣಗಳು ಸಂಭವಿಸಿದ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಕೃತಿಕ ವಿಕೋಪಗಳು ಸಂಭವಿಸಿದ್ದರೆ ಅವು ಕೇವಲ ಕಾಕತಾಳೀಯ. ಅಥವಾ ಪ್ರತಿ ಗ್ರಹಣಕ್ಕೂ ಇಂಥ ದುರ್ಘಟನೆಗಳ ಸರಣಿಯನ್ನು ತಳಕು ಹಾಕಲು ನಮಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಕಷ್ಟವಾಗದು. ಸಮಯ ವ್ಯಯಿಸುವ ವ್ಯವಧಾನ ಇದ್ದರಾಯಿತು.

ರಾಮಾಯಣ, ಮಹಾಭಾರತ ಮೊದಲಾದ ಅದ್ಭುತ ರಮ್ಯ ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಗ್ರಹಣಗಳ ಉಲ್ಲೇಖವಾಗಿದೆಯಂತೆ. ಅಭಿಮನ್ಯು ಸತ್ತಾಗ…  ಗ್ರಹಣಗಳು ಅನಿಷ್ಠಕಾರಕ ಎಂಬ ಮತ್ತು ಆ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಸಹಜವೇ ಆಗಿದ್ದ ಮನೋಧರ್ಮ ಕಥಾನಕವನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ರಮ್ಯಗೊಳಿಸಲು “ಸೂರ್ಯಗ್ರಹಣ” ದಂಥ, ಧೂಮಕೇತು ದರ್ಶನವಾದಂಥ  ಘಟನೆಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಕವಿಯ ಕವಿತ್ವದ ಪಾರಮ್ಯವೂ  ಕಾರಣವಾಗಿರಬಹುದು. ಯಾವ ಕವಿಯೂ ವರ್ತಮಾನದಿಂದ ಬೇರು ಕಳಚಿ ಕೊಂಡವನಲ್ಲ.

ನಿಜ,  ಇವೆಲ್ಲವೂ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಲು ಚಂದ. ನಿತ್ಯ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲ.

ಸದಾ ಹೊಳೆವ ಸೂರ್ಯ – ನಡು ಹಗಲಿನಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾಗುವ ಪೂರ್ಣ ಸೂರ್ಯಗ್ರಹಣ ಒಂದು ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನ ಜೀವಮಾನಕ್ಕೆ ದಕ್ಕುವ ಅನುಭವ. ಜೀವನದ ಭಾಗ್ಯ. ಏಕೆಂದರೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಯಬೇಕು ಇಂಥದೊಂದು ಘಟನೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ನಡೆಯಲು ಕನಿಷ್ಠ ಮುನ್ನೂರ ಅರುವತ್ತು ವರ್ಷಗಳು.

ಭಾಗ್ಯ ಈ ಬಾರಿ ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ವದೋರಾ, ಪಾಟ್ನಾ, ವಾರಣಾಶಿ, ಡಾರ್ಜಿಲಿಂಗ್ , ಭೂತಾನಿನ ಜನ ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಈ ಬಾರಿ ಬಂದಿದೆಯಾದರೆ, ನಮಗೆ ಖಂಡ ಅಥವಾ ಪಾರ್ಶ್ವ ಸೂರ್ಯಗ್ರಹಣ. ನಮಗೆ ಗ್ರಹಣ ದರ್ಶನ ಸಿಗಬಹುದು ಪ್ರಕೃತಿ ಒಲಿದರೆ ಮಾತ್ರ.

ಈ ಕುರಿತು ಇನ್ನಷ್ಟು ವಿವರಕ್ಕೆ ನೀವು ಕೆಂಡ ಸಂಪಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನೆ ಪ್ರಕಟವಾದ ನನ್ನ ಬರಹ ಬುಧವಾರ ಸವಿನಿದ್ದೆಯ ಹೊತ್ತು ಸಂಭವಿಸಲಿದೆ ಸೂರ್ಯಗ್ರಹಣ ನೋಡಬಹುದು

ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಶಾಲೆಯ ಅಧ್ಯಾಪಿಕೆ ನನ್ನನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸಿ, ಗ್ರಹಣದ ಬಗ್ಗೆ ಉಪನ್ಯಾಸ ನೀಡಲು ಆಮಂತ್ರಿಸಿದರು. ಅವರಿಗೆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಗಗನ ವಿದ್ಯಮಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಅರಿವು ಮೂಡಿಸಬೇಕೆನ್ನುವ ನಿಜ ಉತ್ಸಾಹ. ಆದರೆ ನನಗೋ ಸರ್ಪ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಅರೇ ಇದೇನಿದು? ಹರ್ಪಿಸ್, ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಪಟ್ಟಿಯಾಕಾರದಲ್ಲಿ ಕೀವು ತುಂಬಿದ ಬೊಕ್ಕೆಗಳು, ಯಮಯಾತನೆ, ಜ್ವರ ಬೇರೆ.  ಇದು ನನ್ನ ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಹೊಡೆದ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಗ್ರಹಣ. “ಮಂತ್ರಿಸಿದ ತೆಂಗಿನಕಾಯಿಯಿಂದ ಸರ್ಪದೋಷದ ತನಕ ಸಲಹೆ ಕೊಟ್ಟವರು ಹಲವರು. ಅದು ಬೇರೆಯೇ ಕಥೆ  ಈ ಕುರಿತು ಇನ್ನೊಂದು ಬಾರಿ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ – ಸ್ವಗತದಲ್ಲಿ!

ಬರಲಾಗದ ನನ್ನ ಅಸಹಾಯಕತೆ ತೋಡಿಕೊಂಡಾಗ, ಬೇರೊಬ್ಬರನ್ನು ಸೂಚಿಸಲು ವಿನಂತಿಸಿದರು. ನಾನು ಒಬ್ಬರನ್ನು ಸೂಚಿಸಿದೆ. ಅವರು ಉನ್ನತ ವಿದ್ಯಾಪಾರಂಗತರು. ಬೌದ್ಧಿಕವಾಗಿ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿರುವವರು. ಆದರೆ ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾದದ್ದು ಅವರು ಹೌಹಾರಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದರಂತೆ “ಅಯ್ಯಯ್ಯೋ , ಆದಿನ ನನಗೆ ಉಪವಾಸ, ಮಕ್ಕಳೂ ಮಾಡಬೇಕಲ್ಲ”  ಅಂದರೆ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಬಂದ ನಂಬಿಕೆಗಳ ಪಳೆಯುಳಿಕೆಗಳು ಬಂದನಿಕೆಗಳಾಗಿ ಹಿಡಿದಿವೆ  ಎಷ್ಟೊಂದು ಬಿಗಿಯಾಗಿ!

ಅಂದ ಹಾಗೆ ಇಲ್ಲೊಂದು ಸುದ್ದಿ ಎದ್ದಿದೆ.  ಯರೋ ದೈವಜ್ಞರು ಅಪ್ಪಣೆ ಕೊಡಿಸಿದ್ದಾರೆ

ಹನ್ನೊಂದು ಗಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ರಾಹುವಿನಿಂದ ಮುಕ್ತಿ

ಹಾಗಾಗಿ ಗ್ರಹಣ ದಿನ ಕೆಲವು ಶಾಲೆ ಕಾಲೇಜುಗಳಲ್ಲಿ ತರಗತಿ ಆರಂಭವಾಗುವುದು ಬೆಳಗ್ಗೆ ಹನ್ನೊಂದರ ಬಳಿಕವೇ. ಇನ್ನು ಕೆಲವುಗಳಿಗೆ ರಜೆ ಘೋಷಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಸರಕಾರವೇ ಮಧ್ಯ ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ರಜಾ ಘೋಷಣೆ ಮಾಡಿತೇ? ಹಾಗಾದರೆ ಅಚ್ಚರಿಯೇನೂ ಇಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಯಾವುದು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಭಾಗ? ಯಾವುದನ್ನು ತೊಡೆಯಬೇಕು? ಯಾವುದನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು? – ಇಂಥ ಪರಿಜ್ಞಾನ ಬರುವ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಮನೋಭಾವದ ಅಭಾವ ಇರುವ ಮಂದಿ ಆಳಲು ತೊಡಗಿದರೆ ಇಂಥೆಲ್ಲ ಅಧ್ವಾನಗಳು ನಿರೀಕ್ಷಿತವೇ.

ನಾವು ಸಮುದಾಯವಾಗಿ ಬದಲಾಗುವುದು ಯಾವಾಗ? ಅರಿವಿನ, ತಿಳಿವಿನ ಕೇಂದ್ರವಾಗಬೇಕಾದಲ್ಲಿಯೇ ಅಂಧನಂಬುಗೆಗೆ ಆಸ್ಪದವೇ? ಚಂದ್ರಯಾನದ ರೂವಾರಿಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆ ಕಾಲೇಜುಗಳಲ್ಲಿ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಪ್ರಯತ್ನ ಪೂರ್ವಕ ನಾವು ಮೂಡಿಸಬೇಡವೇ?

ಹೇ, ಇದು ನಂಬಿಕೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಆ ದಿನ ನಮ್ಮ ಸಂಪ್ರದಾಯದಂತೆ ನಡೆದರೆ ದೊಡ್ಡ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಎನೂ ಇಲ್ಲ

ಎನ್ನುವ ದನಿ ಕೇಳಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಇದು ಅಷ್ಟು ಸರಳವಲ್ಲ. ಇಂಥ ನಂಬಿಕೆಗಳಿಗೆ ಹಲವು ಆಯಾಮಗಳುಂಟು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಮರೆಯಬಾರದು. ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ನಂಬುಗೆ, ಮನೆಯೊಳಗಿನ ಆಚರಣೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಚಂದ ಇರಬಹುದು. ಅವನ ಮತ್ತು ಅವನ ಮನೆಯವರ ಸುಖಕ್ಕೆ ಅದು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇರಲಿ – ಬೇಕಾದರೆ ಶತ ಶತಮಾನಗಳ ತನಕವೂ. ಆದರೆ ಅದು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದು ಬೀದಿಯಲ್ಲೆಲ್ಲ ರೊಚ್ಚೆ ಎಬ್ಬಿಸುವ ಬಗೆ ಮಾತ್ರ ಕೊಳಕು, ರೇಜಿಗೆ ಉಂಟು ಮಾಡುವದ್ದು. ಅದು ಖಂಡನೆಗೆ ಅರ್ಹವಾದದ್ದು.

ನಾಗರೀಕತೆ ಬೆಳೆದು ಬಂದ ಬಗೆಯನ್ನು ಗಮನಿಸಬೇಕು. ಟಾಯ್ನಬಿ ಬರೆಯುತ್ತಾನೆ

ಅಂಧ ನಂಬುಗೆಗಳ ಎದುರಿನ ಹೋರಾಟವೇ ನಾಗರೀಕತೆಯ ಉಗಮದ ಬಿಂದು. ಇಂಥ ಹೋರಾಟಗಳು ಮನುಕುಲದ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿವೆ.

ಅಂಧ ನಂಬುಗೆಗಳ  ದುರ್ಗಮ ಹುತ್ತಗಳನ್ನು ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಕಡಿಯುತ್ತ ಬರಲು ವಿಜ್ಞಾನ ಪಟ್ಟ ಪಡಿಪಾಡುಗಳಿಗೆ ವಿಜ್ಞಾನ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಗಮನಿಸಬೇಕು. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಗ್ರಹಣ ಕಾಲದ ನಮ್ಮ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಮೌಡ್ಯದ ಆಚರಣೆಯನ್ನು ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಕಲಿತ ಮತ್ತು ನಿತ್ಯ ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಬಗೆ ಬಗೆಯ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಳಸುತ್ತಿರುವ ನಾವು ಅನುಸರಿಸುವುದೆಂದರೆ ವಿಜ್ಞಾನ ನಿರ್ಮಾಪಕರಿಗೆ ನಾವು ಮಾಡುವ  ಅಪಮಾನ. ಹಾಗಾಗದಿರಲಿ.

ಸಮುದಾಯವಾಗಿ ನಾವು ಬದಲಾಗುವುದು ಯಾವಾಗ?  ಬದಲಾಗಲು ಮುಚ್ಚಿದ ಮನದ ಕದ ತೆರೆಯಬೇಕು. ಬರಲಿ ಹೊಸ ಚಿಂತನೆಯ ಗಾಳಿ. ಸಿಗಲಿ ವೈಚಾರಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಗೆ ಬಡಿದ ಗ್ರಹಣಕ್ಕೆ ಶಾಶ್ವತ ಮೋಕ್ಷ.